Verleden week was ik op kraamvisite bij goede vrienden. In het visite-boekje van Emma mochten alle gasten hun naam opschrijven en vertellen over hoe ze papa en mama kenden enzovoorts. Maar natuurlijk eerst even voorstellen. Naam? Jeroen. Beroep? Hmm. Moeilijker dan ik dacht. Freelancer? Ondernemer? Dat zegt ook weer niks. (letterlijk) Bij gebrek aan beter heb ik ‘online marketeer’ ingevuld.

Als Emma over een paar jaar kan lezen zal ze vast eens aan papa of mama vragen wat dat is, een online marketeer. En eerlijk gezegd is het voor mij ook een vraag die nu speelt. Wat is dat eigenlijk een online marketeer? En, ben ik dat wel? En, belangrijker nog, wil ik dat wel zijn?

Online marketeer, dokter of timmerman?

Het is in elk geval niet wat ik wilde worden, een online marketeer, dat weet ik wel zeker. Vroeger wilde ik dokter worden. Of timmerman. Beiden zijn er niet van gekomen, los van een rammelend kippenhok hier en een buitenkeuken met dubieuze houtverbindingen daar. Medisch advies laat ik over aan Annelie, dat is voor iedereen beter.

Ook later stond online marketing bepaald niet op mijn lijstje van ambities. Ik ben veel meer een taal- en communicatiemens en marketing vond ik altijd een beetje een vies woord. Reclame maken, banners plaatsen, mensen lastig vallen. Spullen verkopen. Brrr, niks voor mij.

Geïnspireerd door inbound

Maar toch, here we are I guess. Hoe heeft het zover kunnen komen? Een jaar of vijf geleden zat ik als freelancer bij de Open Universiteit, als social media expert. In die tijd was je dat als je communicatie had gestudeerd en een LinkedIn profiel had, maar soit. Bij de OU gingen we aan de slag met, het destijds voor mij onbekende, inbound marketing. Een ‘nieuwe’ vorm van marketing, waarbij je mensen niet meer lastig valt met je boodschappen, maar ervoor zorgt dat je de juiste doelgroep aantrekt door relevant te zijn, ze te helpen met hun problemen, vaak door middel van de juiste content. Kijk, daar kon (en kan!) ik wel wat mee en de afgelopen jaren heb ik me vol overgave hierop gestort.

Wat vind je het leukst om te doen?

Even terug naar de vraag: ben ik dan wel een online marketeer en wil ik dat wel zijn? Het tweede deel van die vraag werd me deze week bijna letterlijk gesteld door collega-ondernemer Sonny Sieben van Pure Minds: ‘Wat vind je het leukst om te doen?’. Ik betrapte me erop dat ik niet echt een antwoord klaar had. In het dagelijks werkleven ben ik veel bezig met wat het best te duiden is als ‘online marketing’: campagnes via Adwords, Facebook, LinkedIn, een stuk SEO, advies -en een stuk uitvoering- over websites, dat soort fratsen. Dus ja: je zou me een online marketeer kunnen noemen. Maar eigenlijk liever niet.

Ik wil mensen vooruit helpen

Want hoe leuk ik het ook vind om campagnes te ontwikkelen en uit te voeren, het stuk dat er aan voorafgaat vind ik eigenlijk veel leuker: het bepalen van de juiste aanpak en strategie. Hier ligt ook de kracht van mij en wat ik wil doen met Buttonplay. Echt met de klant aan de slag gaan. Zijn producten of diensten leren kennen en begrijpen en samen bepalen hoe de klant van de klant het best bediend kan worden. De uiteindelijke aanpassing op een website die gedaan moet worden, of die campagne die we gaan optuigen, dat zijn toch echt maar middelen, en geen doelen. Het moet goed gebeuren (en daar zorgen we ook echt wel voor), maar het eigenlijke doel is altijd: de klant vooruit helpen door de juiste middelen op de juiste manier in te zetten. Dat is wat ik leukst vind. Dat is ook wat ik wil zijn: een mensen-vooruit-helper. 

Maargoed, mensen-vooruit-helper is geen uitkomst van beroepskeuzetesten, dus voor nu gaan we maar verder onder de vlag van online marketeer. Maar, als ik straks die belofte ga inlossen die ik in het boekje van Emma schreef (spelletjes spelen met haar en haar ouders) dan ga ik haar uitleggen wat online marketeer écht betekent. Voor mij althans.